We stellen jullie graag de crowdfundingcampagne Sloop De Muren voor. 
Al van bij de start willen we met Jong Gewei jonge artistieke stemmen vanuit verschillende achtergronden in hun kracht zetten. 

De voorbije jaren bouwden we een mooie community uit van mensen die vanuit heel verschillende culturele, sociale en economische achtergronden elkaar ontmoeten bij ons op de vloer. Ze gaan er nieuwsgierig met elkaar in gesprek over wat hen bezighoudt. Samen transformeren we dat waar zij van wakker liggen tot een toonmoment, een publieke interventie of iets zotter. 

Het gaat ons daarbij niet om dat eindresultaat maar om de weg die we samen afleggen. Door met elkaar te durven in gesprek gaan, te botsen en het uit te zoeken op de vloer – leren we nieuwe perspectieven kennen en treden we buiten onze eigen denkkaders en bubbels. Tijdens de ateliers gaan we niet enkel op zoek naar waar iemands talent ligt maar ook naar waar iemand door gebeten is. Wat de persoon drijft. Elkeen – ook wij coaches – leren keer op keer nieuwe zaken: over de wereld, ons talent maar ook over wie we zijn en willen zijn. 

We merken al enige tijd dat jongeren uit de B-stroom (vroegere beroepsonderwijs) niet of amper in contact komen met het potentieel van de kunsten voor hun persoonlijke ontwikkeling. Ze worden in hun opleiding te snel klaargestoomd voor de arbeidsmarkt en lopen zo de toegang tot kritische reflectie, maatschappijleer en creatieve expressie mis op school. Wij willen daar verandering in brengen en starten een samenwerking met HTISA – dé warmste school in hartje Gent voor voltijds onderwijs (tso – bso), deeltijds onderwijs en OKAN. 

SLOOP DE MUREN! 

Met het project Sloop De Muren geven we een 10-tal jongeren van de eerste graad in de B-stroom de kans om tijdens de lesuren theaterateliers te volgen. Samen met hen gaan we op zoek naar wat hen drijft en hoe ze hun stem kunnen vormgeven in de wereld en op een podium. De theaterateliers monden in juni uit in een toonmoment in de traditie van Jong Gewei. 

Om dit traject te kunnen financieren vragen we – even schoorvoetend als de jongeren wanneer ze voor het eerst in de spotlight treden –  jouw hulp. 

Hoe kan jij dit project steunen?
Een gift van 22 euro = 80 euro voor Sloop De Muren! 

Elke bijdrage is welkom. Jouw gift wordt via #eenhartvoorgent verdubbeld. Voor elke euro die je doneert, legt Streekfonds Oost-Vlaanderen er één bovenop. Bovendien is jouw gift vanaf 40 euro ook fiscaal aftrekbaar, dit voor 45%. Je ontvangt hiervoor van ons een fiscaal attest.

Jouw 40 euro is na de verdubbeling 80 euro en door de belastingvermindering heb jij uiteindelijk slechts 22 euro uitgegeven.

 Per gift van €20 draag je bij aan creatieve expressie.
 Per gift van €80 maak je een workshop mogelijk voor 1 deelnemer, ondersteund door 2 artistieke begeleiders en 1 sociale ondersteuner.
 Per gift van meer dan €100 sloop je mee de muren en bouw je mee aan de verbeelding van morgen.

Jouw bijdrage maakt het mogelijk om een jonge nieuwe generatie kennis te laten maken met de kunsten en met het creatieve en artistieke potentieel in zichzelf. 

SHITSTORM toonmoment in de publieke ruimte 31 augustus 2024 | Rabotwijk Gent shitstorm (zn., mannelijk) 1. een situatie gekenmerkt door felle controverse 2. een overdaad van lege meningen op sociale media 3. een regen van uitwerpselen Op 31 augustus capteerde onze kranige bende de energie van twee creatieweken in een pittig toonmoment over oordelen, uitvergrotingen, controverse en uitstoting. De rechtszaak tegen de mensheid liep op een einde. Recht was gesproken. Het vonnis was geveld. De laatste toga’s en aktetassen werden uit de deuren van de rechtbank gespuugd. Op het plein voor het gerecht bleef een groep mensen achter vol onbegrip, verontwaardiging en frustratie. Misnoegd trok dit hoopje verloren zielen een parade op gang, die de mensheid naar een nieuwe bestemming bracht. Tijd om terecht te stellen en te oordelen over haar lot. Ze was al lang genoeg van ’t padje.  Met reuzegommen, onuitwisbare pixel-inkt en goocheltrucs probeerden we de mensheid uit te wissen, maar met het verdwijnen van de mensheid, verdwenen ook onze acteurs. Daar was geen beginnen aan, dus we probeerden het anders: met vloekende stierengevechten, het delven van putten, het begraven van al het kwaad onder de straatstenen. Maar als je het kind met het badwater wegsmijt, wat blijft er dan nog over? En welk verdrongen kwaad groeit er onder de kasseien uit?  Toen de Mens zelf van schaamte in de grond zonk, zaten we uitgeblust neer bij al onze oordelen. Is dit het dan, vroegen we ons af. En kunnen we daar wel mee verder leven? In het slotpleidooi van Shitstorm, wonnen nuance en onuitputtelijke dialoog – over tegenstellingen heen – uiteindelijk de zaak.  Van en met Adel, Aleks, Alexia, Alice, Bart, Bernie, Brajan, Cecile, Danne, Famke, Georgina, Haider, Indrit, Ivana, Juliette, Lasse, Lore, Maud, Minas, Mingus, Ömer, Odile, Renée, Sander, Siebren, Simon, Sofie, Suzanne, Yaël. Met dank aan  Simon Allemeersch, OCUP vzw, KOPERGIETERY, Rechtbank eerste aanleg Oost-Vlaanderen.

FEST
Artistiek laboratorium
 11, 12 en 13 juli ’24| Zinneke, Brussel

ALL RISE! 
toonmoment reguliere werking
6 april ’24 | Bij’ De Vieze Gasten

Twee keer per jaar monden onze ateliers uit in een intensieve werkweek, waarin we een publiek toonmoment in elkaar boksen. We vertrekken daarbij steeds vanuit onze eigen collectieve verbeelding en thema’s die de groep belangrijk vindt. Deze paasvakantie gaan we aan de slag rond (mis-)representatie en de oordelen die daaruit volgen.

All Rise! De mensheid wordt voor de rechtbank gesleept wegens misdaden tegen… tja, tegen wat of wie eigenlijk? Tegen de kippen die zonder inspraak in fastfood worden gedraaid? Tegen de bommen die tegen hun wil op dorpen worden gedropt? Tegen het universum dat bij de big bang toch eigenlijk een andere toekomst in gedachten had?

En wat als de mens niet eens dezelfde taal spreekt als haar/zijn/hun advocaat? Wat als de rechter meer uitgaat van geruchten dan de gemiddelde twitteraar? Wat als algoritmes de uitspraak van de jury binnensluipen? Wat als de verwarring het overneemt van de rechtvaardigheid? En wie haalt daar eigenlijk voordeel uit?

Kom het ontdekken op zaterdag 6 april om 19u bij Bij’ De Vieze Gasten. Verwacht u aan een toonmoment zoals u de bende van Jong Gewei kent: bevlogen, jong, vol lef, hyperdivers en met een gezonde dosis chaos. Na de voorstelling kan je blijven plakken voor een hapje en een drankje.

Zaterdag 6 april 2024 om 19 uur                    
Bij’ De Vieze Gasten
Tickets € 6 € 2 (reductie) € 2 (uitpas met kansentarief)
Voertaal: Nederlands en Engels

Meer info // Reserveer je tickets

Verdiepingstraject STAFETA
najaar 2023

Stafeta is een verdiepingstraject waarin deelnemers die al langer bij Jong Gewei betrokken zijn, drie maanden lang de studio intrekken om een persoonlijke artistieke vraag te onderzoeken. Ze leren daarbij wat het betekent om een creatie- of onderzoekstraject van naald tot draad te ontwikkelen. Ze gaan aan de slag met verschillende media, onderzoeken manieren van delen en feedback geven, ondervinden wat verschillende vormen van samenwerking zijn en leren budgetten en planningen beheren. Ze worden daarbij professioneel ondersteund op artistiek, productioneel en zakelijk vlak. Midden in dit traject delen de stafetamakers tijdens het interne toonmoment ‘Café Obscur’ waar ze staan in hun proces. Aan het einde van de rit delen ze hun werk met een breder publiek tijdens ‘Café Clair’. Tijdens de najaarseditie van 2023 zijn Adel Ben Abid, Yaël Bobo, Aleks Nasipyan, Odile Versele en Simon Voet aan het werk in de studio van de Stadsmakers. We laten hen aan het woord over de vraag wat hen bezig houdt en wat Café Obscur in hun maakproces betekend heeft.

De ‘Koor Unie’ van Odile Versele met pianobegeleiding van Simon Voet

Ik heb binnen Stafeta een koor genaamd ‘Koor Unie’ opgestart bestaande uit momenteel 20 mensen. De rol die ik binnen dit project opneem is zowel dirigent als componist en Simon begeleidt de zangers op de piano. Een centraal thema is verbondenheid en de connectie opzoeken met verschillende mensen door middel van samenzang. Het fijne is dat ik met een zeer gevarieerde groep werk. Sommige zangers hebben al ervaring en anderen totaal niet. Dat zorgt ook wel voor een extra uitdaging, want hoe laat je mensen die het moeilijk vinden om de juiste toon te behouden toch deel uit maken van een koor? Wel, met veel geduld en openheid, heb ik geleerd. 

Concreet start de wekelijkse repetitie met lekkere thee, koekjes, wat geklets en rustig toekomen. Ook dat is belangrijk :). Daarna volgt er wat opwarming van zowel het lichaam als de stem. Soms is er een gesprek over de song waar we aan werken of brainstormen we rond het toonmoment en andere zaken. Hierna oefenen we op een bepaalde song. Stap per stap. Zo hebben we al een Engelse song afgewerkt en waren we bezig met een Arabisch liedje. Maar voor het toonmoment op 8 december heb ik een zelfgemaakt koorstuk gecomponeerd. Omdat ik voelde dat ik niet louter bestaande muziek wou gebruiken en de uitdaging wou aangaan om ook zelf koormuziek te schrijven. Ook omdat het koor niet per se een normaal koor is dat songs brengt in een strakke koorformatie. Ik zou het eerder omschrijven als een theaterkoor, een koorgroep die theaterelementen verwerkt. Ik vind het leuk om te werken met kostuums, beweging, karakters, licht etc. Het is dus helemaal niet mijn ambitie om een professionele koorgroep te maken die elk nummer perfect brengt. Nee, geef me maar wat ‘foutjes’ en gekheden, die leiden enkel maar tot nieuwe ideeën en mogelijkheden. Ook ik maak soms fouten tijdens het aanleren van een song. Maar daar is echt ruimte voor binnen dit traject en project. De koorleden weten ook dat ik zelf niet professioneel geschoold ben als dirigent. Ik heb wel in enkele koren gezeten en muziekles gevolgd, maar toch is dit allemaal nieuw voor me. Het is fijn op momenten dat ik het even niet weet feedback te krijgen van de leden. In het begin vond ik het niet altijd gemakkelijk om feedback te krijgen, omdat ik dan bang was om mijn eigenheid te verliezen. En te veel dingen te doen die anderen me zeiden. Maar mettertijd heb ik beseft dat een wisselwerking tussen hen en mezelf super belangrijk is. Ik kom in aanraking met ieders creativiteit die op hun beurt ook mijn creativiteit aanwakkert. 

Ter voorbereiding van Café Clair speelt de vraag: “Hoe maken we er nu een voorstelling van?” het meest in mijn hoofd. Daar werken we komende weken verder aan. Ik ben alleszins super blij dat ik dit koor heb kunnen opstarten en ik geloof dat dit koor nog een mooie toekomst tegemoet gaat! 

Aleks Nasipyan: de liefde tussen een man en een telefoon

Ik ben tijdens deze editie van Stafeta voornamelijk bezig met het thema liefde. Ik werk verder op een stuk dat ik de vorige keer beginnen maken ben over de liefde tussen een man en een rode telefoon, Scarlett. De objecten in het stuk zijn medespelers en hebben hun eigen karakter. Het is een mix van theater en film.

Café Obscur is voor mij een handige motivatie om op korte termijn naar iets toe te werken, iets te delen, wat niet per se af moet zijn, maar wel helpt om sneller stappen te zetten. Dat verhoogt gewoon je productiviteit. Ik vond het heel fijn om te delen. Ik heb me wel geamuseerd. Het was ook grappig dat er een kat binnen liep in mijn stuk. Die extra elementjes heb je wel op plekken als deze, bij de stadsmakers. 

Ik heb gemerkt dat ik de dag na Café Obscur ook meer inspiratie en meer ideeën had gekregen. Ik zat precies meer in mijn werk. Die energie kan je gebruiken voor de volgende stappen naar Café Clair.   

Ik wil voornamelijk mijn fout van de vorige toonmomenten niet herhalen; kleinere details
voor het laatste moment laten en dan panikeren op de dag zelf. Maar ik ben bezig met een plan. Ik ga eerst werken aan nieuw materiaal en dan feedback vragen aan mijn coach. En dan ga ik me focussen op wat kleinere dingen. Wat er nog komt voor de toekomst van mijn stuk, is gewoon mijn stuk een beetje verbreden, gewoon iets langer maken. Ik zou heel graag wat meer film erin steken en bepaalde dingen verwerken.

Ik kijk echt uit naar Café Clair. Deze keer ben ik van plan veel meer mensen uit te nodigen. Ik hoop gewoon dat alle plannen goed lukken. Het is leuk om naar een voorstelling te gaan van andere mensen, van verschillende theatermakers enzo. Het is een heel gezellige, uitnodigende sfeer en er is ook gratis eten.

Beeld: Sander Lambert

Yaël Bobo: de ontdekking van songwriting

Ik focus tijdens Stafeta vooral op het maken van muziek. Dat houdt het schrijven van teksten in, maar ook zingen, uitzoeken hoe je kan producen en zelf muziek maken. Ik ben het wel gewoon om liedjes te coveren, maar ik wou me nu focussen op het gehele proces om liedjes te maken. Muziek is eigenlijk iets waar ik al heel mijn leven onbewust of bewust mee bezig ben. En het  toont ook altijd mijn gemoedstoestand, het reflecteert hoe ik me voel of gedraag in de wereld. Het doet gewoon wel veel met mij.  

Ik denk dat het wel fijn zou zijn als er nog meer creatief met muziek zou omgegaan worden in Jong Gewei, of dat het nog bewuster ingezet zou worden. We hebben wel altijd iets van muziek gebruikt bij toonmomenten, maar in principe zouden we ook zelf muziek kunnen maken. Dat zou eigenlijk wel een leuke zijweg zijn, waarin we ons ook nog kunnen ontwikkelen. Het leuke aan Stafeta is dat iedereen z’n eigen interesses kan onderzoeken en ontwikkelen. Daar was altijd wel plaats voor bij Jong Gewei, maar door Stafeta te doen, kan je wat jou persoonlijk inspireert en wat jij geleerd hebt, ook weer binnenbrengen in de reguliere werking.

De wetenschap dat Café Obscur eraan kwam, heeft mijn maakproces een bepaalde focus gegeven in de week ervoor. Wat wel ook nodig was, omdat je anders kan blijven werken aan alles tegelijkertijd, maar je je er nu wel aan moest zetten om op bepaalde liedjes te werken of dingen samen te brengen.

En ik denk dat het delen tijdens café Obscur zelf wel heeft geholpen om mij over een  barrière te zetten of een bepaalde gêne te overwinnen en eraan gewoon te worden dat mensen naar me luisteren. Het maakt het ook gemakkelijker om om feedback te vragen. Het maakt het minder angstaanjagend om je liedjes aan anderen te laten horen. Eigenlijk hoeft het niet zo’n big deal te zijn. Het hoeft niet zo intimiderend of gewichtig te zijn. Als ik mijn mind ertoe zet, hoeven er niet zo veel drempels te zijn om eraan te beginnen of om erin te geloven dat ik het kan, dat ik muziek maak. Het hoeft niet direct supergoed te zijn voor je eraan begint of het laat horen aan mensen. Het is ook een proces en het wordt pas echt door het te doen. 

Iedereen heeft zich zo hard gesmeten op Café Obscur, vanuit een persoonlijke noodzaak om iets te uiten. Je weet dat het warm onthaald wordt en dat er een constructieve omkadering is. Mensen zijn sowieso enthousiast voor elkaar en hebben door dat we allemaal maar aan het proberen zijn en dat het ook kwetsbaar is om aan een nieuw avontuur te beginnen. Iedereen gaat daar heel respectvol mee om en er is ook veel steun.

Ik denk wel dat ik ermee bezig ga blijven, doordat ik nu die stap heb gezet en die drempel ben overgegaan. Het is gewoon een fijn proces en een goede uitlaatklep. Ik ben nu vooral benieuwd hoe ik een ervaring kan bijbrengen bij mensen tijdens Café Clair. Hoe de liedjes één geheel kunnen zijn, maar toch eigenlijk ook heel verschillend. Of ik bij één soort muziek blijf, of ik nog andere genres wil proberen maken.

Adel Ben Abid: onderzoek naar dans en lichamelijkheid

Ik werk aan een dansperformance, gebaseerd op een schrijfproject waar ik momenteel mee bezig ben. Het stuk zelf draait rond een heksendans. Een choreo die breekt met conformiteit en op ruwe manier zoekt naar verlossing.

De toegang tot een ruimte om vrij in te werken en kostuums te gebruiken hebben me gestimuleerd om concreet aan de slag te gaan.  Coaching met vitale feedback is een belangrijke stap voorwaarts in het activeren van mijn maakproces en helpt om uit mijn hoofd te geraken, maar dit is nog steeds een work-in-progress. Het krijgen van een loon creëert ook mentale rust en financiële vrijheid. Verminderde stress rond geld is algemeen positief voor het werk.

De volgende stappen zijn het vastzetten van de choreo en blokken. Ook de inkleding (kostuum/set) in orde krijgen, is een belangrijk focuspunt. Ik wil graag meer discipline kweken in deze laatste periode, en momentum proberen opbouwen om na Stafeta verder te werken.

Beeld: Sander Lambert

CHAOS
toonmoment reguliere werking
15 april ’23 | Bij’ De Vieze Gasten

Beeld je een wereld in waar chaos regeert, waar normvervaging de norm is en waar outcasts zondigen tegen elke denkbare zonde. Een plek waar wargeesten heersen. Ze kleuren de lijntjes weg, ontstemmen de piano en vullen je zakken. In de hoop de vastgeroeste systemen in de buitenwereld terug in beweging te krijgen. Daarbij geldt maar één wet: alle regels kunnen op elk moment veranderen.

“Soms moet ge uzelf afbreken om uzelf daarna weer verkeerd ineen te steken.”

Twee keer per jaar werkt Jong Gewei tijdens een intensieve werkperiode naar een publiek toonmoment toe. De bende vertrekt daarbij steeds vanuit eigen verbeelding en thema’s die ze zelf belangrijk vindt. Deze werkweek gingen ze aan de slag rond chaos. Nu tonen ze u graag hun work-in-progress, bij de Vieze Gasten, waar ze kind aan huis zijn.

Verwacht u aan een toonmoment zoals u de bende van Jong Gewei kent: bevlogen, jong, vol lef, hyperdivers en met -om in het thema te blijven- een gezonde dosis chaos. Kom af! En ontdek mee wat de disruptieve én constructieve kracht van chaos kan zijn.

Van en met Adel, Aleks, Alexia, Ali, Alice, Bart, Brigitte, Ebenezer, Famke, Gabriel, Georgina, Haider, Heba, Indrit, Juliette, Lena, Lore, Minas, Mohamed, Nadya, Renée, Samy, Seba, Simon, Sofie, Tina, Yaël